Sunday, June 15, 2008



Yoon Na Mil Mujh SaY khafa ho Jaise

Sath Chal Mooj-e-saba ho Jaise

log Yoon dekh ke Hans Dete Hain

Tu Mujhe Bhool Gaya Ho Jaise

ishq ko shirk ki Had Tak Na Barha

Yoon Na Mil Humse khuda Ho Jaise

Maut Bhi Ayi To iss Naz k Sath

Mujh Pe Ehsaan kiya Ho Jaise Aise

Anjaan Bane Bethe Ho

Tum ko kuch pata Bhi Na Ho jaise

HichkiYan Raat Ko Ati Hi Rahien

Tu Ne Phir Yaad kiya Ho jaise

Zindagi Beet Rahi Hai Yoon Hi

ik Be-jurm Saza Ho Jaise!!!!!!

એ જ છે મારી દશા ને એ જ મારો હાલ છે,
આજ જેવી આજ પણ લાગે છે કે ગઈકાલ છે.
હું મને પોતાને પણ મોઢું ન દેખાડી શકું
આરસી જોતો નથી શું જોવા જેવા હાલ છે.
તારી માફક થઈ ગયા વરસો મને રસ્તા ઉપર
જો નજુમી જો હવે આગામી કેવી સાલ છે.
મારું મયખાનું ભલું જ્યારે ચાહું નીકળી શકું
શેખજી કાબામાં તો ચારે બાજુ દિવાલ છે.
જાણે એમાં એનો કોઈ હાથ કે હિસ્સો નથી
એ મને પૂછે છે કે આ કેવો તારો હાલ છે??
આવી સમતુલા મહોબ્બતના વિના બીજે નથી

એને એવું દુઃખ રહે છે જેને જેવું વ્હાલ છે.
કોઈની ટીકા કે હમદર્દી ન કર સમજ્યા વિના
શું ખબર કઈ દિશામાં કોનો કેવો હાલ છે.
'આજ' થઈને જ્યારે સામે આવશે એમ જ જશે
એમ તો મેં પણ ઘણી નક્કી કરેલી કાલ છે.
આ શિખામણમાં બધું આવી ગયું સાંભળ જરા
જો સમય કરતાંયે મોંઘી આ દિલની ચાલ છે.
એક તૌબા એક તમાચાની જરૂરત છે 'મરીઝ'
હાથ ઉપાડો કે બહુ નજદીક ખુદના ગાલ છે...
-મરીઝ...

ભલે ને પ્રેમનું બંધન સદા છે,
નીકળવું હોય તો રસ્તા ઘણા છે.
ખુશી જેના મિલનમાં ખાસ નહોતી,
ગયા,તો મારા દિલમાં વેદના છે.
નહિંતર સાંભળી હસવા ન લાગું,
કદાચિત મારી આ જૂની કથા છે.
હજી કાચી હશે સમજણ અમારી,
હજી અમને અનુભવ થઈ રહ્યા છે.
હતી પ્રેમાળ તારી બેવફાઈ,
તને ખટકી રહી મારી વફા છે.
'મરીઝ'આ હાલ !!કે લે બોધ દુનિયા!!
હવે કહેજો,અમારો પણ ખુદા છે.
-મરીઝ...

મને શ્રધ્ધા ભલે ને હોય કે ઈશ્વર બધાનો છે,
દુઆ એવી કરું છું જાણે મારો એકલાનો છે.
હવે કોઈ સૂચન આપો કે ક્યાં નીકળી જવું મારે,
કે એ પોતે જ છે દુઃખમાં જે મારા મહેરબાનો છે.
સમયની લાજ રાખી ને ઘડિભર તો તમે આવો,
કે પળભરના ભરોસા પર અહીં આખો જમાનો છે.
કોઈ આ ભેદ ના કહેજો,ખુદા ખાતર સમંદરને,
ખુદા કરતાં વધુ વિશ્વાસ મુજને નાખુદાનો છે.
હવે એવી દુઆ છે કે કોઈ જોવા નહીં આવે,
હવે જોવા સમો નકશો અમારી દુર્દશાનો છે.
મરણ સુધરી ગયું મારું 'મરીઝ'આ એના શબ્દોથી,
કે એના બંધ આ હોઠોમાં, 'મારી દાસ્તાનો' છે.....
-મરીઝ...

દિલથી વધુ પ્રણયમાં દિલાસો દિમાગ છે,
તારી જુદાઈને એ કહે છે વિરણ છે.
સૂની જગાને જોઈને બેહલાવું છું મને,
સમજું છું કે તને અહીં મળવાનો રાગ છે.
હુ દઈ રહ્યો છું તાલ કે કંઈ એને લય મળે,
બાકી બહુ બેસૂરો જમાનાનો રાગ છે.
એના મિલન હજાર,મુલાકાત બેશુમાર,
તોયે હજી હ્રદયમાં જુદાઈની આગ છે.
એને હવે નિરાશા કહું કે સમજ કહું,
જો એ મને મળી નથી શકતા તો ત્યાગ છે.
એકાદ ખૂણે તો મને રહેવા દે ચેનથી,
ઓ જિંદગાની તારા હજારો વિભાગ છે.
મારી વિરહની રાતે જરા બોલ ઓ ગગન!!
એક પ્રશ્ન છે આ કોના સિતારા સજાગ છે.?
જાહેર એ થાય છે તો નજીવા પ્રસંગ પર,
બાકી બધી જ વાતે મહોબ્બત અતગ છે.
કોઈ સહાનુભૂતિને લાયક નથી 'મરીઝ'
એને હવા ન દો એ બુઝાતો ચિરાગ છે...
-મરીઝ...

બેવફાની દોસ્તદારી હાય હાય,
હું જ છું મારો શિકારી હાય હાય.
તે વચન લેતાં ખુશાલી ,વાહ વાહ.!
તે પછીની ઈન્તિજારી હાય હાય.
હાય લાચારી કે મારી જિંદગી,
પારકા લોકે ગુજારી હાય હાય.
મન ગયું,મિત્રો ગયા,મહેફિલ ગઈ,
ક્યાં હતી દ્રષ્ટિ અમારી હાય હાય.
સહી લીધા જે દુઃખ હતા કારણ સહિત,
એક અમસ્તી બેકરારી હાય હાય.
સ્પષ્ટ હતાએના ઈશારા તો 'મરીઝ'
મેં બહુ વાતો વિચારી હાય હાય.....
-મરીઝ......

તુજ બેવફાઈમાં છે વ્યથા કોણ માનશે.!
જે જોઈ છે મેં તારી દશા કોણ માનશે.?
મારા ગુનાહો જોઈ, મને બેશરમ ન માન,
સાથે જ ભોગવું છું સજા કોણ માનશે..?
દિલ મારું,પ્રેમ મારો અને એમની શરત!!
મેં ખુદ કહી છે કેટલી 'ના'કોણ માનશે.?
વરસો થયાં હું જેમની મહેફિલથી દૂર છું,
ત્યાં પણ હજી છે મારી જગા કોણ માનશે.?
છે ખુશનસીબ વ્યક્ત કરે જે ઉદારતા,
દિલમાં રહી ગઈ તે દયા કોણ માનશે.?
જે વાત પર બધાએ શિખામણ દીધી 'મરીઝ'
સંમત હતો હું એમાં ભલા કોણ માનશે.?
-મરીઝ.....

જાહેરમાં એ દમામ કે પાસ આવવા ન દે,
અંદરથી એ સંભાળ કે છેટે જવા ન દે.
છોડ એવા શ્વાસને કે કશો એમાં દમ નથી,
જે મોતનો પસીનો સૂકવવા હવા ન દે.
મનદુઃખ થશે જરામાં કે ઊર્મિપ્રધાન છું,
તારી બધીય વાત મને જાણવા ન દે.
તુજ દર્દ જોઈએ છે મગર આટલું નહિ,
થોડી કચાશ કર, મને પૂરી દવા ન દે.
એના ઈશારા રમ્ય છે પણ એને શું કરું.?
રસ્તાની જે સમજ દે, અને ચાલવા ન દે.
એવા કોઈ દિલેરની સંગત દે ઓ ખુદા,
સંજોગોને જે મારું મુકદર થવા ન દે.
એ અડધી મૌત કષ્ટ બની ગઈ છે પ્રાણ પર,
જે ઊંઘ પણ ન આપે અને જાગવા ન દે.
આનંદ કેટલો છે બધી જૂની યાદમાં,
કિંતુ સમય જો એમાં ખ્યાલો થવા ન દે.
કેવો ખુદા મળ્યો છે ભલા શું કહું'મરીઝ'
પોતે ન દે, બીજાની કને માંગવા ન દે.....
-મરીઝ.....

આ જગતમાં પ્રેમીઓ એવા પણ આવી જાય છે,
જે વચન દેતા નથી તોય નિભાવી જાય છે.
બહારના જીવનના છે, એ મારા જીવનના નથી,
તે પ્રસંગો કે જે મારું દિલ દુઃખાવી જાય છે.
મારી કિસ્મત છે જુદી,તારું મુકદર છે અલગ,
કોઈ વખત એક જગા પર કેમ આવી જાય છે.
છું બહુ જુનો શરાબી જામથી ખેલું છુ હું,
હો નવા પીનાર તેઓ ગટગટાવી જાય છે.
ઓ શિખામણ આપનારા!! તારો આભારી છું હું,
મારા આ રડમસ જીવનમાં તું હસાવી જાય છે.
મારી નિષ્ફળતા ભલી, એમાં કોઈ ખામી નથી,
ઓ સફળતા!!કોણ અહીં સંપૂર્ણ ફાવી જાય છે.
લાવો મારી પાસે હું અમૃતથી મારું એમને,
ઝેર જેવી ચીજ પણ જેઓ પચાવી જાય છે.
મારું આ બેહોશ જીવન પૂર્ણ તો થાએ 'મરીઝ'
હું નથી હોતો તો એ વિતાવી જાય છે....
-મરીઝ.....

લેવા ગયો જો પ્રેમ તો વહેવાર પણ ગયો,
દર્શનની ઝંખના હતી, અણસાર પણ ગયો.
એની બહુ નજીક જવાની સજા છે એ,
મળતો હતો જે દૂરથી,સહકાર પણ ગયો.
રહેતો હતો કદી કદી ઝુલ્ફોની છાંયમાં,
મારા નસીબમાંથી એ અંધકાર પણ ગયો.
સંગતમાં જેની સ્વર્ગનો આભાસ હો ખુદા,
દોજખમાં કોઈ એવો ગુનેગાર પણ ગયો.??
એક ખુશનસીબ પ્રેમીને મારી સલામ હો,
જેનો સમયની સાથ હૃદયભાર પણ ગયો.??
એ પણ છે સત્ય એની ઉપર હક હવે નથી,
એવુંય કંઈ નથી કે અધિકાર પણ ગયો.
સાકી છે સ્તબ્ધ જોઈ નશાની અગાઢ ઊંઘ,
પીનારા સાથે કામથી પાનાર પણ ગયો.
કેવી મજાની પ્રેમની દીવાનગી હશે.!!
કે જયાં 'મરીઝ' જેવો સમજદાર પણ ગયો.....

એમ તારી ઉપર મરે કોઈ,
ખુદ તને પણ અમર કરે કોઈ.
જે છે દાતાર ઓળખતા નથી,
હાથ ક્યાં ક્યાં જઈ ધરે કોઈ.
તારી સામે જ નાઝ હો ઓ ખુદા,
તારી સામે જ કરગરે કોઈ.
ચારે બાજુ બધું જ સરખું છે,
કઈ દિશામાં કદમ ભરે કોઈ.
થાક એનો કદી ઉતરતો નથી,
જ્યારે બેસી રહે ઘરે કોઈ.
એક ખૂણો નિરાંતનો બસ છે,
આખી દુનિયા શું કરે કોઈ.
પ્રાણ એક જ છે કંઈક છે હક્ક્દાર,
કોની ઉપર કહો મરે કોઈ.
રૂપના બે પ્રકાર જોયા છે,
ચાહ રે કોઈ, વાહ રે કોઈ.
એ જ હિંમતનું કામ છે ઓ 'મરીઝ'
ખુદના ચારિત્રથી ડરે કોઈ..!
-મરીઝ....


Kabhi Yaad Aao To Is Tarhaa
Ke Dil-o-Nazar Me Samaa Sako..
Kabhi Hadd Se Jab Ye Junoon Barhe,
To Hawaas Ban Ke Bikhar Sako
Kabhi Khul Sako Shab-e-Visaal Me,
Kabhi Khoon-e-Dil Me Sanwar Sako
Sar-e-Rah Guzar Jo Milo Kabhi,
Na Thaher Sako Na Guzar Sako
Mera Dard Phir Se GAZAL Bane,
Kabhi Gungunaao To Is Tarhaa
Mere Zakhm Phir Se Gulaab Ho,
Kabhi Muskuraao To Is Tarhaa
Meri Dharkane Bhi Laraz Uthay,
Kabhi Chott Khaao To Iss Tarhaa
Jo Nahi To Baray Shaoq Se,
Sabhi Raabtay Sabhi Zaabtay...
Kabhi Dhoop Chanv Me Chhor Do,
Na Shikast-e-Dil Ko Sitam Kaho..
Na Suno Kisi Ka, Azaab-e-Jaan,
Na Kisi Se Dil Ki Khalish Kaho..
Yun Hi Khush Raho, Yun Hi Khush Phiro...
Na Ujar Sake Na Sanwar Sake,
Na Simat Sake, Na Bikhar Sake,
Bhool Jaao To, Is Tarhaa
Kisi Taor, Jaan Se Guzar Sake,
KABHI YAAD AAO TO ISS TRHAAA...!!


Before we met,I knew
There was something about you.
Our hearts connected the very same day,
Like Love has found its way.
I didn“t know it then,but I do know now,
That we“ve always been connected somehow.
Like two souls lost in the middle of the night,
have finally found the path to make their hearts right.
And though we maybe far away,
The Love we found is here to stay.
Spiritually my heart always knew,
I would find Love in my life,once that I found you.

paa-ba-gil sab hain rihaai ki kare tadabir kaun
dast-basta shahar mein khole meri zanjir kaun
mera sar haazir hai lekin meraa munsif dekh le
kar rahaa hai mere fard-e-jurm ko tahariir kaun
meri chaadar to chhini thi shaam ki tanhai ne
beridai ko merii phir de gayaa tashahir kaun
niind jab Khvaabon se pyaari ho to aise ahad mein
Khvaab dekhe kaun aur Khvaabon ko de taabir kaun
ret abhi pichhale makaanon kina vaapas aai thi
phir lab-e-saahil gharaundaa kar gayaa taamir kaun

saare rishte hijraton mein saath dete hain to phir
shahar se jaate hue hotaa hai daaman_giir kaun
dushmanoo ke saath mere dost bhii aazaad hain
dekhanaa hai kheinchataa hai mujh pe pahalaa tiir kaun

Aik Rah Per Sari Umer Chaley
Ek Dojey Ko Na Samjh Sakey
Jeevan Ka Safer Anjaan Safer
Bay_Khahish Bay_Araam Safer
Jevan K Kissi Bhi Dukh Sukh Main
Woh Meray Saath Shareek Nahin
Hum Dono Main Ek Rishta Hai
Per Jazboon Ki Tehreek Nahin
Jari Hai, Mager Anjaan Safer
Main Sochti Hoon Aik Din Yunhi
Woh Mujh Sey Juda Ho Jayega
Ya Pehlay Main Mar Jaon Gi
Ya Shaid Woh Mar Jayega
Phir Loug Kahin Gay Inka
Yeh Rishta Kitna Sacha Tha
Per Kiss Ko Khaber, Sara Jeevan
Main Tanha Thi...
Woh Tanha Tha..........

dost ban kar bhinahin saath nibhaanevaalaa
vahii andaaz hai zaalim kaa zamaanevaalaa
ab ise log samajhate hain giraftaar meraa
saKht nadiim hai mujhe daam mein laanevaalaa
kyaa kahain kitane maraasim the hamaare is se
vo jo ik shaKhs hai muu pher ke jaanevaalaa
tere hote hue aa jaati thi saari duniyaa
aaj tanhaa huun to koi nahin aanevaalaa
muntazir kis kaa huun TuuTii howi dahaliiz pe main
kaun aayegaa yahaan kaun hai aanevaalaa
main ne dekhaa hai bahaaron mein chaman ko jalate
hai koi Khvaab ki taabiir bataanevaalaa
kyaa Khabar thi jo meri jaan mein ghulaa hai itanaa
hai vahi mujh ko sar-e-daar bhii laane vaalaa
tum taqalluf ko bhi iKhalaas samajhate ho 'Faraz'
dost hotaa nahin har haath milaanevaalaa

The Duck
Faded brown kimono flapping
in the newly chilled wind,
the bent and dry-skinned woman
creeps beside the pond.
She is wandering
in a windowpane of thought.
Stooping where minuscule waves
meet the too-large shore,
her oversized wedding ring
slips carelessly to the ground.
It will be retrieved by someone with elastic skin
and silken threads.
Crumbling bread in her hand,
she throws it on the water's metallic surface
and watches as a swan and duck indulge in battle
for its life giving rights.
Her chapped lips curve into a secret smile
as the duck squawks its victorious cry.
Jane Fischer
Description: A poems describing a woman's life where she is looking forward to coming changes in her
life in shape of losing her committment ring.
A nice portrayal of her life.she has portrayed her life as constant
battle and she knows she will
win over the events that will come soon.Good work.

Simple Pleasures
On your knee, in the lamplight,
dipping buttered toast in your coffee,
I hear the hush of the silent house.
The other children gone off to school,
you and I sit together
alone in the dim morning light,
full of love and trust,
chattering to one another about
simple times with unfurrowed brows.
We were so close then.
I hold that memory in my mind
like an old black and white photograph
one would carry in a wallet, worn soft
from years of riding in a back pocket,
a photo
showing the ones you love,
the most beautiful mother,
the best loved and dearest held,
the treasured one--
to be shown far from home.
Mollie Hoerres

The sea
prints itself
on the conch,
its white spiral
pod casting seeds
like a net
on the sand when the water
breaks good newsof arrival.
The father finds the conch
alive on the sandbar
and shows it
to his daughter,black foot, shell varnish.
Later how it will empty
its sound into the child's ear
whirring like the sea in a dream,
coming past the sand to sweep
its living life,
good news, good news.
Miriam Callaghan